Dokuz Gün - Gilly Macmillan / Kitap Yorumu

Herkese merhaba

Okumaya başlayınca kısa bir hastalık geçirdiğim için bitirmem uzun sürdü. Önceki gün nihayet bitirdim. Yorumu için biraz beklemek istedim. Bitirdiğim anki şok biraz geçsin öyle yorum yapayım diye düşündüm. Ciddi anlamda sonu şok ediciydi benim için.

Rachel eşinden boşanmış, serbest çalışan ve oğlu Ben ile yaşayan bir annedir. Haftasonu gezmesi için ormana giderler ve Ben ortadan kaybolur. İlk aramalar sonuçsuz kaldıktan sonra herkes bu olaya yoğunlaşır. Basının ve halkın yoğun ilgisini, bu ilgi sonucu ailenin başına gelenleri anlatıyor kitap. Adından anlaşılacağı üzere 9 günlük bir zaman dilimini anlatıyor. Kaçırılmadan 1 yıl sonrasına da zaman zaman atlama yapılıyor. Kitabı genellikle olaya atanan dedektif Jim ve Ben'in annesi Rachel'ın ağzından okuyoruz.

Kitaba başladığım andan itibaren çocuğu kimin kaçırdığı ile ilgili düşündüğüm her şey boş çıktı. Sonuna kadar tahmin edemediğim biri çıktı kaçıran. Zaten baştan itibaren bir sona baksam sonra okumaya devam etsem hissi ile savaşıyor insan ki sonuna bakmak kesinlikle huyum değildir. Kitabın tadı kaçmasın diye sabrederim. Bu kez sonuna bakmamak için çok zorlandım. Kitap böyle tam bir sonla sonlanmıyor. Merakta kaldığım noktalar var benim hala. 

Çocuğu kaçıran kim? Çocuk bulunduğunda sağ mı ölü mü kitabın sonuna kadar bilemiyor okuyucu. Yazar itinayla saklamış :) En azından elle tutulur bir şey verseymiş okumak biraz daha kolaylaşabilirdi. Sanırım yazar okuyucuyu meraktan kıvrandırmak istemiş ki başarmış kesinlikle.

Biraz da abartıldığı kadar var mı konusuna değineyim. Bu kitabın kendi ülkesindeki ilk baskısı henüz ön satıştayken tükenmiş. Hakları 20'den fazla ülkeye satılmış. Hiç şaşırmadım ben. Yazarın ilk kitabı bu ve gayet başarılı buldum. Bizim ülkede basılmış kapağı ayrı bir sevdim. Tüm kapakları inceledim ancak en güzeli bu kapaktı bana göre. Ayracı normal bir ayraçtı. O yüzden çok üzerinde durmuyorum. Her şeyiyle güzel bir kitap olduğunu düşünüyorum. Yeni yazılarda görüşmek üzere...